Jak sama nazwa mówi- gościniec to droga dla gości.Teraz już trochę zapomniany, porośnięty roślinnością.Poprzez krzewy, mech i paprocie nietrudno dostrzec jeszcze drogę, ale widać że nikt nią nie chodził od jakiś kilku lat.Mieszkańcy Solli bowiem rzadko opuszczają swoje państewko.Do Królestwa także nie przybywa wielu podróżnych.Ale czy na pewno ta droga jest zapomniana?Czy to nie kolejny żart lasu, który żyje własnym życiem?

Wpadł na gościniec zaraz za Księżniczką, Fea biegła przed nim. Kiedy patrzył na księżniczkę, przypomniały mu się stare czasy, kiedy on był tak beztroski. Jednak musiał przystanąć i chwycić oddech, zbroja mu ciążyła, chodzić wszędzie na piechotę nie było wygodnym rozwiązaniem, bał się także o swoje życie, przecież straże mogły go wziąć za jakiegoś porywacza Sunnivy, być może będzie musiał stanąć do walki. Nadal patrzył w kierunku Sunnivy...

Szła powoli uważając gdzie stawia stopę.Podciągnęła sukienkę do kolan żeby jej nie pobrudzić i podrzeć.Uważała że to i tak jest już nieprzyzwoicie wysoko.Zauważyła że elf patrzy na nią.Nie wiedziała dlaczego, ale też nie chciała zapytać.To milczenie było dla niej nieznośne.
-Musimy uważać.-powiedziała po chwili-Mogą tu przyjść strażnicy z zamku, albo buntownicy którzy pragną władzy.

Po jej słowach, był już pewny, że w każdej chwili może zostać zaatakowany.
Zawołał Feę, na której grzbiecie miał topór, w jedną dłoń chwycił topór, w drugą tarczę, szedł twardo na nogach, nie chciał dać się zaskoczyć. Patrzył na Sunnivę, by nie stracić jej z oczu. Co jakiś czas obracał się w tył by zobaczyć czy nikt ich nie śledzi,
Fea również szła bardziej wyczulona, z łbem przy ziemi, nasłuchując niebezpieczeństwa. Elf razem z Tygrysicą tworzyli zgrany duet, wiedział, że jeśli ich nie rozdzielą, są w stanie rozbić cały oddział uzbrojonych, wyszkolonych żołnierzy.
Nie przerywał, jednak patrzenia w kierunku Sunnivy.

Uśmiechnęła się ciepło do elfa.Podeszła bliżej i stanęła na palcach.Zbliżyła swoje usta do jego ucha.
-Żartowałam-szepnęła-Wszyscy zostali kilka lat temu osądzeni i są w lochu. Wątpię żeby ich synowie chcieli się mścić na mnie.
Cofnęła się o krok i poprawiła sukienkę. Wzięła swoje rzeczy i odwróciła się do Aegnora.Znów podeszła do niego i pocałowała go w policzek.
-To ja już pójdę.Do zobaczenia wkrótce panie-zawołała znikając w zaroślach.